Şehit Oğlunun Mezarından Ayrı Kalmamak İçin 30 Yıllık Eşine Boşanma Davası Açtı
4 yıl önce şehit düşen oğlu Abdullah Aydın Emer'in Adana'daki mezarından ayrı kalamayan 49 yaşındaki Tülay Emer, emekli olduktan sonra İstanbul'a yerleşen eşi 56 yaşındaki İsmail Emer'e boşanma davası açtı.
4 yıl önce şehit düşen oğlu Abdullah Aydın Emer'in Adana'daki mezarından ayrı kalamayan 49 yaşındaki Tülay Emer, emekli olduktan sonra İstanbul'a yerleşen 56 yaşındaki İsmail Emer'e boşanma davası açtı. Erzincan'ın Kemah İlçesi'nde 11 Ağustos 2008'de PKK'lı teröristler tarafından yola döşenen mayının patlaması sonucu 9 askerle birlikte şehit olan jandarma er Abdullah Aydın Emer'in annesi ev hanımı Tülay Emer, eşinin tayini nedeniyle 27 yıl yaşadıkları İstanbul Pendik'ten Adana'ya taşındıktan 15 gün sonra acı haberi aldıklarını söyledi.
Oğlunun Kocaeli Üniversitesi İşletme Fakültesi 1'nci sınıftan okulu bırakıp, askere gittiğini anlatan Tülay Emer, eşi İsmail Emer'in merkez Yüreğir İlçesi Türk Telekom İşletme Müdürlüğü'nde görev başlamasından sonra oğlunun şehit düştüğü haberini aldıklarını belirtip, "Oğlum askerliği çok seviyordu. Sanki asker olarak doğduğunu anlatıyor. En son telefonla görüşmemizde Adana'daki adresimizi verdik. Evini göremeden şehit haberi geldi" dedi.
Adana Asri Mezarlığı'ndaki şehitlikte bulunan oğlunun mezarı, 'Fikri' isimli muhabbet kuşu ve Beşiktaş formasıyla ziyaret eden Tülay Emer, "Eşim, oğlum şehit olduktan 1,5 yıl sonra emekli oldu. 2009'un sonlarına doğru da İstanbul'a gitti. Benim de gelmemi istedi. İstanbul'a gittim, birkaç gün kaldım. Ama oğlumu yalnız bırakmış gibi hissettim. Ondan ayrı kalmaya dayanamadım. Adana'ya döndüm. Oğlum rüyalarıma giriyor. Eşimin Adana'ya dönmesini istedim. Ama o kabul etmedi" dedi
Oğlunun mezarının bulunduğu Adana'dan bir an olsun ayrılmak istemediğini üzüntüyle anlatan Emer, şunları söyledi:
"Ben oğlum için her şeyden vazgeçmeye hazırım. Eşim İstanbul'a dönmemi istedi, ama kabul etmedim. 5-6 kadar önce de boşanma davası açtım. Eşim de evini ayırıp, İstanbul'a taşındı. Ben burada oğlumla, anılarıyla birlikteyim. Şehit oğlumun cebinden çıkan sigara ve çakmağını dahi hiç bir şeye değişmem. Oğlumun cebinden çıkan son sigarasını, çakmağını, hatta çocukken oynadığı bilyelerini bile saklıyorum. Oğlum askere giderken, ben ona kına yaktım. O zaman elindeki Türk Bayrağı'nı bana vererek, 'Ben gelene kadar bu bayrağı indirme' dedi. O bayrağı hala indirmedim, indirmeyeceğim. İstanbul'a gidip, yaşamak eşimin tercihiyse, ona diyeceğim bir şey yok. Her bayramda oğlumun çok sevdiği kuşuyla mezarını ziyaret ediyorum. Öpmeye bile kıyamadığım oğlumun mezar taşını okşuyorum, soğuk mermerleri öperek, teselli buluyorum."
Şehit annesi, oğlunun adının Adana'da bir park ve bir Anadolu lisesine verildiğini, bununla da gurur duyduğunu ve bir nebze de olsa teselli bulduğunu sözlerine ekledi.
