Simitçi kadınların yaşam mücadelesi
ŞABAN KILIÇCI - İnegöl ilçesinde, eşlerine destek olmaya ve çocuklarına daha iyi bir gelecek hazırlamaya çabalayan biri engelli iki kadın, gece gündüz demeden sokaklarda simit satarak aile bütçelerine katkı sağlıyor.
ŞABAN KILIÇCI - İnegöl ilçesinde, eşlerine destek olmaya ve çocuklarına daha iyi bir gelecek hazırlamaya çabalayan biri engelli iki kadın, gece gündüz demeden sokaklarda simit satarak aile bütçelerine katkı sağlıyor.
Simitçi Aysel Esen (57), AA muhabirine yaptığı açıklamada, görme sorunu yaşadığını ve dizlerinde platin bulunduğunu ancak geçimlerini sağlamak için eşiyle simit sattığını söyledi.
Eşinin bir kolunun bulunmadığını, yaklaşık iki yıl önce geçirdiği trafik kazasında omuriliği 8 noktasından kırılan oğlunun ise çalışamadığını belirten Esen, şöyle konuştu:
"Tek çocuğum var. Trafik kazasında sakat kaldı. Onu evlendirdik ancak boşandı. Borçlar eşimin üstüne yüklendi. Bundan dolayı mecbur kaldım. Yaklaşık bir yıldır eşimle simit satıyorum. Ona yardımcı oluyorum. Eşimin bir kolu yok. Yani engelli. Ben de engelliyim. İki dizimde platin olduğu halde yıkılmadım, ayaktayım. Her gün saat 09.00'da simit satmaya başlıyoruz, 20.00-21.00'e kadar beklediğimiz oluyor. Günde bazen 30 bazen de 50 simit satabiliyoruz. Bu işi gururumla yapıyorum. Alnım ak, yüzüm pak. Bütün kadınlara örnek olsun. Evlerinde oturup 'İşsizim' demesinler."
Esen, zor görebildiğini ve madeni paraların miktarını anlamak için mercek kullandığını sözlerine ekledi.
- Çocuklarının eğitimi için simitçi oldu
İlçede yaklaşık 4 yıldır simit satan Ayşe Yalçın (48) ise bu işi, çocuklarının eğitimine devam edebilmesi için yaptığını anlattı.
Yalçın, çocuklarından birinin Konya'da tarih öğretmenliği alanında yüksek lisans öğrenimini sürdürdüğü, diğerinin de ortaokul 7'nci sınıfa gittiği bilgisini vererek, simit satmanın zorluklarını ilk yıl yaşadığını belirtti.
Üniversitedeki çocuğunun bir an evvel öğretmen olmasını istediğini dile getiren Yalçın, şunları kaydetti:
"Eşime yardım ederken simit satmaya karar verdim. Simit satmak pek çok kişiye acayip geldi. 'Neden bunu yapıyorsun? Bir fabrikaya gir' dediler. Simit fırınından bir araba da benim için aldık. Böyle başladım. Çalışmak istemeyen bazı kadınlar iş beğenmiyor. Her iş yapılabilir. Simit satmanın hiçbir zorluğu yok. En azından bana yok. Alıştık. Simit sattığım yere arabayı eşim getiriyor, akşam da götürüyor. Günde 80 civarında simit satıyorum. İşe saat 07.00'de başlıyorum. Kışın 15.30, yazın da 19.00 gibi eve gidiyorum."
