Dinozorları Yok Eden "Şey" 300 Milyar Kilometre Yol Aldı
Dünya tarihinin en önemli olaylarından biri olan dinozorların yok olmasıyla ilgili yeni iddia, bilim kurgu filmlerini aratmayacak cinsten. İddianın arkasında Harvardlı ünlü profesör var... Dinozorları tarihten silen kuyruklu yıldız yok olmadan önce 300 milyar kilometre yol kat etti!
Dünya tarihinin en önemli olaylarından biri olan dinozorların yok olmasıyla ilgili yeni iddia, bilim kurgu filmlerini aratmayacak cinsten. İddianın arkasında Harvardlı ünlü profesör var...
Dinozorları tarihten silen kuyruklu yıldız yok olmadan önce 300 milyar kilometre yol kat etti!
Araştırmalara göre dinozorları yok eden kuyruklu yıldız, Jüpiter tarafından Dünya'ya doğru paslanmadan önce 300 milyar kilometre yol kat etti.
Harvard'lı bilim adamları, 16 kilometre genişliğindeki uzay kayasının Güneş Sistemi'nin sınırındaki Oort Bulutu'ndan itibaren enkaz halinde dolaştığı tahmin ediyor.
Bilim adamlarının yeni teorileri ise, Güneş onu parçalamadan ve Dünya'ya parçalar göndermeden önce Jüpiter tarafından yörüngesinden çekildi.
Harvard Üniversitesi'nin en iyi astronomu olarak gösterilen Profesör Avi Loeb ve astrofizikçi Amir Siraj, tahminlerinin Dünya'daki diğer büyük kraterlerin tarihleriyle eşleştiğini belirtti.
Siraj şunları söyledi: "Temelde, Jüpiter bir tür tilt makinesi gibi davranıyor."
"Jüpiter, gelen bu uzun dönem kuyruklu yıldızları Güneş'e çok yaklaştıracak şekilde yörüngelerine fırlatıyor."
Gizem, 66 milyon yıl önce dinozorların yok oluşunu tetikleyen yıkıcı etkinin kökenini çevreliyor.
Önceki araştırmalar, Meksika kıyılarında ortaya çıkan, 149,67 kilometre boyunca uzanan ve derinliği 19.31 kilometreye kadar inen kraterin Mars ve Jüpiter arasındaki asteroid kuşağından öne çıktığını ileri sürdü.
Fakat yeni bir çalışma, dinozor öldüren kuyruklu yıldızın önemli bir kısmının Oort Bulutu'ndan gelen Güneş'ten beslenen bir yapıya sahip olduklarını iddia etti.
GELGİT KUVVETİNE NEDEN OLUR
Bunlar, Güneş Sistemi'nin en ucunda, 299,337,984,000 kilometre uzakta bulunan ve Güneş'in etrafında kuyrukluyıldızlar olarak asılı kalan enkazlardır.
Prof Loeb ve Bay Siraj'ın hesaplamaları, "uzun dönem kuyrukluyıldızların" yaklaşık yüzde 20'sinin Güneş'ten beslenir otlayıcılar hale geldiğini ileri sürdü, bu da önceki araştırmalardan elde edilen bulgulara uyuyor.
İstatistiksel analizleri ve yerçekimi simülasyonları, her 250 ila 730 milyon yılda bir Dünya'ya çarpabileceklerini gösterdi.
Bu, mevcut tahminlerden on kat daha sık ve Dünya'daki diğer büyük kraterlerin tarihlendirilmesiyle eşleştiklerini öne sürdüler.
İkili makalede şöyle dedi: "Hipotezimiz, Dünya üzerindeki diğer Meksika'daki Chicxulub boyutundaki kraterlerin, geleneksel ana kuşak asteroitlerinden beklenenden daha ilkel (karbonlu kondrit) bir bileşime sahip bir çarpma tertibatına karşılık gelme olasılığının daha yüksek olduğunu öngörüyor."
Prof Loeb şunları ekledi: "Makalemiz, bu olayın oluşumunu açıklamak için bir temel sağlıyor."
"Aslında, bir nesneyi Güneş'e yaklaşırken parçaladığınızda, uygun olay oranına ve ayrıca dinozorları öldüren türden bir etkiye yol açabileceğini öne sürüyoruz."
Siraj şunları söyledi: "Bu oluşumlara sahip olduğunuzda, devam eden erime değil, bu toplam kütleye göre oldukça küçük bir kısımdır, ancak kuyruklu yıldız Güneş'e o kadar yakındır ki, Güneş, Güneş'ten daha uzak olan kısımdan daha güçlü bir çekim kuvveti hisseder ve bu da bir gelgit kuvvetine neden olur."
"Gelgit bozulması olayı olarak adlandırılan olayı elde edersiniz ve böylece Güneş'e gerçekten yaklaşan bu büyük kuyruklu yıldızlar daha küçük kuyruklu yıldızlara ayrılırlar ve temelde, bu küçük kuyruklu yıldızların Dünya'ya çarpma ihtimalleri de vardır."
