Mardin'de 8 nüfuslu aile, yokluk içinde yaşama tutunmaya çalışıyor
Mardin'de 8 nüfuslu aile, yokluk içinde yaşama tutunmaya çalışıyor Mardin'in Yeşilli ilçesinde 8 nüfuslu Sercan ailesi, yokluk içinde hayata tutunmaya çalışıyor.
Mardin'de 8 nüfuslu aile, yokluk içinde yaşama tutunmaya çalışıyor
MARDİN - Mardin'in Yeşilli ilçesinde 8 nüfuslu Sercan ailesi, yokluk içinde hayata tutunmaya çalışıyor. Eşinin psikolojik sorunları nedeni ile çalışmadığını belirten 6 çocuk annesi Birsen Sercan, evlatlarına masraf yapmak için elindeki telefonu sattığını belirterek, "Evimde yiyecek eşya yok, eşim psikolojik sorunları nedeni ile çalışmıyor. Çocuklarıma bakamıyorum, yetkililerden yardım istiyorum" dedi.
Yeşilli'de yaşayan 30 yaşındaki Birsen Sercan, henüz 15 yaşındayken eşiyle kaçarak evlendi. Evliliğinden 6 çocuğu olan Birsen Sercan'ın hayatı yaklaşık 6 yıl önce bir anda kabusa döndü. Eşi, psikolojik sorunlar yaşamaya başladıktan sonra çalışmayan Birsen Sercan, evinde yiyecek bir lokma ekmek bulamamaya başladı. Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfından gelecek gıda yardımı eşinin telefonu ile engellenen Sercan, 6 çocuğu ile birlikte yokluk içinde yaşamaya başladı. Evinde perdeleri bile olmayan Birsen Sercan, son olarak çocuklarına masraf yapmak için cep telefonunu da sattı. Yetkililere çağrıda bulunan Sercan, kendilerine yardım edilmesini bekliyor.
Birçok yere başvurdu, cevap alamadı
15 yıllık evli olan 6 çocuk annesi Birsen Sercan, eşinin psikolojik rahatsızlığı nedeniyle çalışmadığını, bu nedenle geçim sıkıntısı çektiklerini söyledi. Evlerinde fırın, televizyon, perde olmadığını kaydeden Sercan, "Kurumlar evime gelip çekim yaptı ama herhangi bir yardım alamadık. Gıda yardımı getirdiler arabayla. Kocamın psikolojisi bozuk, dengesi yerinde değil ben imza atacaktım. Telefon açtı vakfa, 'Müdire hanıma gıda yardımını geri alın' dedi. Bugün yine gittim, gıda yardımını başkasına vermişler, kalmamış. Nasıl gittiysem öyle geri döndüm elim boş. 6 çocuğum var. Kaçırılarak evlendim, eşimin 6 yıldır psikolojisi bozuldu. Buradakiler yardım ediyorlar. Yetkili kurumlara 1-2 ay dilekçe yazıyorum, 500 lira para veriyorlar. Belediye yardım etmedi bize, Eşim sıvacıydı, şimdi psikolojisi bozuldu. Onun kardeşleri de aynı hastalıkta. Benim kocam eskiden böyle değildi. Dengesi yerindeydi, gidip çalışıyordu, bize bakıyordu. 6 çocuğum küçükken bize baktı. Sonra işte hastalandı. Eşyam yok, param yok, yataklarımız yok. Evi odunla ısıtıyoruz, yakıtımız yok. Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfından 2 ayda bir bin lira veriyor. Onunla geçinmeye çalışıyoruz ama nafile. Yetkililere sesleniyorum, eşim rahatsız, geçinemiyorum, bize yardım edin. Telefonumu sattım çocuklarıma masraf yapmak için. Çok borcum var. Çalışamıyorum çocuklarım küçük bir yere çıkamıyorum, elim kolum bağlı. Kazan aldım çocuklarıma su kaynatıp banyo yaptırmak için, onun borcunu ödemek için telefonumu sattım" diye konuştu.
