Yeni yıl ve eskiler

Ferhan Şensoy'u izlemekten nedense hiç keyif almadım, sevmedim.

Yıllar önce televizyonda, "Mankenden şarkıcıdan, oyuncu olur mu?" konulu bir tartışma programı vardı. Biri diyordu "Olur", diğeri "Olmaz"…

Bense "Böyle tartışma mı olur?" diye geçiriyordum içimden. Çünkü birilerinin manken ya da şarkıcı olmaları böylece onaylanmış oluyordu. Oysa bu isimler vasat düzeyde işler ortaya koyabiliyorlardı ancak ve onların oyuncu olup olamayacaklarının değil, ilkin manken ya da şarkıcı olarak kabul edilip edilemeyeceklerinin tartışılması daha anlamlı olurdu.

Kim olduğu hatırımda ama adını anmayalım; programda bir manken hızını alamayıp "Ekmek paramız..." dediğinde, akıl düzeyi dibi gördü ve o an Ferhan Şensoy'un sesi yükseldi: "Bana ne senin ekmek parandan!"

Konu ekmek parası değil, konu sinema, tiyatro, sanat!

Ferhan Şensoy olmasaydı eğer, korkarım ekmek parası kutsalına dokunulmazlık içinde tartışma da anlam bulmuş olurdu.

*

"Modelimiz tutmazsa üzülürüm" diyor Hazine ve Maliye Bakanımız Nureddin Nebati.

Ülke düzeyinde sorumluluk alan kişiler üzülmez, kahrolurlar. Ve bunu kendi içlerinde yaşar, toplumla iletişimi bir duygu hali üzerinden kurmazlar.

*

Modelin tutması?

"Ya tutarsa" gibi bir şey mi bu?

Yılbaşı piyangosu bir tutarsa, var ya…

*

"Sen maaş alıyorsun. En fazla neyini kaybedersin? Enflasyonun altında ezilirsin. Ama ben bütün varlığımı kaybederim bu iş düzelmezse eğer..."

Demiş midir bunu gerçekten?

O insanın tüm varlığı o maaş.

"Benim varlığım yüce, seninki zaten kayıp…" demezsin değil mi? Çünkü iktisatta bir de marjinal fayda vardır ve o terazi farklı tartar.

*

"Babamın bana bıraktıklarını kaybederim. Ben bunu göze alır mıyım?.."

Bir ülkenin ekonomi politikası, bir kişinin neyi göze alıp almayacağıyla ilişkilendirilemez, bunun üzerinden örneklendirilemez, böylesi bir bağıntı içinde ele alınamaz.

Her açıdan irtifa kaybediyor gibiyiz.

*

Ekonominin konularına yönelik düşünce, "Kahraman olmak" ile "bitmek" iki ucunda dile geliyor ama aradaki anlamları bilmeyen, bilmeyendir.

*

İş adamlarına yeni bir ekonomik model anlatılıyor ve toplantıdan çok memnun ayrıldıkları söyleniyor.

21. yüzyıl. İnsanlığın tüm deneyimleri üstüne bir yeni ekonomik modelden söz ediliyor ve hiçbir eleştiri yok. Ne mutlu, herkes mutlu.

*

Bizim model için "Çin modeli değil" deniyor ama "Çin modeli" diye bir model yok.

Çin, Batı kapitalizminin kötü, vahşi ve de yanlış bir tekrarı sadece. İnsanı değersiz kılan bir rejim ve insan dışı koşullarda çalışan bir koca halk...

Çin halkının çilesi, Çin ekonomisinin sonudur. Ama bu son ancak bir başlangıç olabilir.

*

Bir insanı savunmak istediğinizde ama elinizde bir içerik, bir araç olmadığında, yani aslında neredeyse çaresizseniz; verebileceğiniz yegâne referans, söyleyebileceğiniz yegâne söz ne olabilir?

Geriye ne kalır da neye vurgu yaparsınız?

Cumhurbaşkanı Yardımcımız Fuat Oktay, Hazine ve Maliye Bakanımızın "iyi niyetli" olduğunu söylüyor.

*

Konu kişilerin üzülmesi ya da iyi niyet değil, konu ülke!

*

Yıllar gelmiş geçmiş ve bir gün bir yeni yıl bir yeni yıla, "Gel beraber bir yeniye vesile olalım" demiş. Olmuş mu?